Życie w Parafii i Ośrodku…
Informacje, aktualizacje, ciekawostki itp.

KANCELARIA PARAFIALNA
czynna jest każdego dnia po Mszach Św. rano lub wieczorem.
Można umówić się także telefonicznie na spotkanie z Ks. Proboszczem na określony termin.

OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚWIĘTEJ
codziennie ½ godziny przed każdą Mszą Świętą.

KSIĘGA INTENCJI MSZALNYCH NA ROK 2024-5
Przyjmowanie intencji odbywa się w kaplicy przy zakrystii po Mszach Świętych
MOŻNA SKŁADAĆ INTENCJE MSZALNE PO MSZACH ŚWIĘTYCH W TYGODNIU I NIEDZIELĘ.
PAMIĘTAJMY O ROCZNICACH I JUBILEUSZACH

”(…) dzisiaj w twoim domu powinienem się zatrzymać „, czyli o zacheuszkach słów kilka.

Przed nami ważna rocznica i wielkie wydarzenie – w roku 2026 minie 50 lat, od kiedy polska społeczność w Leeds wzniosła swą własną świątynię. Będzie to wspaniała okazja, by kościół nasz konsekrować. Jest to wydarzenie ogromnie ważne i wyjątkowe w historii każdej parafii. Konsekracji dokonuje się bowiem w historii każdego kościoła, tylko raz.

Skąd ten zwyczaj? Otóż dawniej każdy król, obejmujący władzę w państwie chrześcijańskim, był namaszczany. Namaszczano jego głowę, piersi, plecy i ramiona świętymi olejami. Namaszczenie inaczej możemy nazwać uzdolnieniem do dobrego wypełnienia powołania. Dzisiaj namaszczani jesteśmy w sakramentach: chrztu, bierzmowania, kapłaństwa, chorych. Namaszczenie jest również znakiem oddania na własność Bogu. Dlatego namaszcza się również przedmioty np. ołtarz, oraz budowle. Więcej o tym, poniżej.

W każdym kościele, który został namaszczony, konsekrowany, czyli oddany Bogu na własność, w miejscach namaszczenia wmurowuje się płytkę z krzyżykiem oraz świecznik na prawdziwą woskową świecę. Są to tak zwane zacheuszki. Może ich być 4, 6 lub 12. Świece te zapala się w rocznicę poświęcenia kościoła. Skąd nazwa? Nazwa polska jest unikalna. Po angielsku zacheuszki to po prostu krzyże konsekracyjne (consecration crosses).

Nazwa polska pochodzi wprost z Ewangelii św. Łukasza (19, 1-11). Przypomnijmy:

„Wstąpił do Jerycha i szedł przez nie. Znalazł się tam wtedy człowiek, nazywany Zacheuszem. Był on zwierzchnikiem poborców opłat, bardzo bogatym. Chciał on zobaczyć Jezusa, jaki On jest, lecz ponieważ był niedużego wzrostu, nie mógł z powodu tłumu. Pobiegł zatem do przodu, gdzie miał przechodzić, i wszedł na sykomorę, aby Go zobaczyć. Kiedy Jezus doszedł do tego miejsca, spojrzał w górę i odezwał się do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko stamtąd, bo dzisiaj w twoim domu powinienem się zatrzymać”. Zszedł prędko i przyjął Go z radością. Kiedy to zobaczyli, wszyscy z niezadowoleniem powtarzali, że poszedł odpocząć u grzesznego człowieka. A Zacheusz stanął przed Panem i rzekł: „Panie, oto połowę mojego majątku daję ubogim. A jeżeli kogoś w czymś ograbiłem, zwracam czterokrotnie”. Na to Jezus mu rzekł: „Dzisiaj zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Bo Syn Człowieczy przyszedł odszukać i ocalić to, co zginęło”.

Zatem inspiracja dla polskiej nazwy, stała się opowieść o tym, jak nielubiany Zacheusz przyjął Jezusa Chrystusa w swoim domu i tym samym dom pogardzanego celnika stał się domem, do którego wszedł Bóg. Piękna historia, piękna hiperbola.

Wróćmy jednak do samych do zacheuszków. Są to zatem znaki konsekracyjne, krzyże apostolskie, znaki dedykacyjne. Swego rodzaju Boże pieczęcie potwierdzająca przekazanie kościoła na własność Bogu, który otacza opieką swój lud i jednoczy go z sobą. Zacheuszki mogą przybierać formę płytki z krzyżykiem wmontowanej w ścianę lub być namalowane na ścianie w formie małego równoramiennego krzyża.

Zacheuszki są nierozerwalnie związane z konsekracją świątyni. Ta zaś to ryt namaszczenia olejami ołtarza i integralny z nim zwyczaj namaszczenia ścian kościoła. Dokonuje go biskup lub kapłan przez niego delegowany, w miejscach uprzednio przygotowanych i oznaczonych równoramiennymi krzyżami. „Symbolika znaków konsekracyjnych jest ściśle związana z Pawłową teologią chrztu oraz mistycznym znaczeniem świątyni zbudowanej z żywych kamieni.”

Zwyczaj powstał w liturgii starogalijskiej (wcześniej wspomina Ordo Romanus 41,22). Umieszczanie zacheuszków odwołuje się do Ap 21, 14 – gdzie mowa jest „o murze miasta o dwunastu warstwach fundamentu, na których były wypisane imiona dwunastu apostołów Baranka, wskazuje na kościół, jako symbol świętego miasta Jeruzalem. Ta symbolika jest podstawowa wg Obrzędów poświęcenia kościoła i ołtarza (II, 16). Kościół jest wypełnieniem Ludu Przymierza, zbudowanym na fundamencie apostołów (Ef 2, 20).” (…) „Wspomniany obrzęd dopuszcza zamiast dwunastu cztery zacheuszki, w zależności od wielkości przestrzeni, co również wskazuje na eschatyczną Jeruzalem. Liczba czterech jest znakiem doskonałości. ”A miasto układa się w czworobok i długość jego jest tak wielka jak szerokość” (Ap 21,16)”.

Tak jak napisałam po angielsku zacheuszki to po prostu krzyże konsekracyjne. We włoskim języku nazywa się je– segni della Croce, le croci degli Apostoli, Apostelkreuze – w języku niemieckim albo Apostelleuchter z powodu umieszczania pod krzyżami świeczników. (edycja ze źródeł Int – M.I.)